παίζοντας και κλαίγοντας
αναζητώ τον Βρούτο
να μου δώσει την τελευταία μαχαιριά
να φύγω με τρόπο άγριο
χωρίς να χαιρετίσω τους φίλους
χωρίς να φάω σουβλάκι
και βότκα χωρίς να πιώ
τ ακρογιάλια να μην ξανάδω πιά
στις όμορφες θάλασσες να μην αρμενίσω την φαντασία
χωρίς κανένα να χαιρετίσω
να φύγω απλά με μια μαχαιριά
τα πράγματα που αγάπησα
με κυττούν
κι είναι σαν σφαίρες
έτοιμα ψυχρά
να με γεμίσουν ατσάλι
σωπαίνω ζαλισμένος
και τρέχω κατω απ τη φούστα της γριάς
σαν τρομοκράτης να σκίσω την κυλότα της
να μπω να κρυφτώ
σαν μητροκτόνος βιαστής
έλεος μητέρα,,,,
μεθυσμένος λίγο είμαι....



την ζήτησα την ομορφιά ,την ζήταγα
μα δεν τη ηύρα ποτέ
κρυμμένη κάπου βρίσκεται
σε τάφους σε μαραμένα μύρα
σ εκλεκτούς ανήμπορους
στρατιώτες να σκοτώσουν
σε κρυφές γυναίκες
με γόβες ψηλοτάκουνες
κι αβέβαιες ψυχές
την ζήτησα μα μου κρύφτηκε για πάντα



είναι η νύχτα βροχερή
κάπου στη Μυτιλήνη
και ψάχνω
νάβρω έμπνευση
για ένα ποίημα ορφανό
και άτιτλο
για συγχώρεση
μα δεν έρχεται αυτή
που τόσα χρόνια
καλούσα
με τρόπο ανάρμαστο
με ήχους κρυστάλλινους
κι αλλόκοτους
δεν έρχεται
ίσως να ξέρω γιατί....
  Δεκέμβρης  2009




σε έχασα φίλε μου,
πίστεψε στη λύπη μου
είναι απέραντη η θλίψη
γιατί πάντα σε ήθελα
αλλά συ κάπου βρέθηκες αλλού,
γέρασα ξέρεις,,,,,,,,
τώρα που είσαι πληγωμένος
σε θέλω πιό πολύ
με κατάλαβες άραγε

Σεπτέμβρης  2010