Το παλτο που φευγει
μεσα στον χειμωνα
μονο του

με το γιακα σηκωμενο
σκυβει μαζευει
το μαραμενο φυλλο

στο πετο του το βαζει
και συνεχιζει

σκεφτεται τον ανθρωπο
που το φορουσε κι αναστεναξε .

το μαυρο παλτο
που ηταν κενο και αδειο

μα ειμαι παλτο σκεφτηκε,
ομως ειχε δακρυα επανω του

ειχε τις ξανθιες τριχες
αυτης που καποτε αγαπησε

ειχε καυμους κι αγωνιες
που ηταν αχρηστα πια

το μαυρο παλτο
ηθελε να ξαναφορεθει
12/20012

Ο παραγνωρισμενος ποιητης
περπαταγε στο σκοτεινο
αναστρο χαος
χαμενος στο βορβορο του απειρου,
κι ενω η αιωνιοτητα τον κυτταε

βυθιστηκε στα σκοτεινα παγωμενα
νερα του ποταμου,

ηταν η ωρα πια να παψει.

Η μαυρη του καπαρντινα
και τα παπουτσια πανω τους
η ρεπουμπλικα,
κειτονταν ακινητα στην ποταμια οχθη
κανοντας την εικονα αψεγαδιαστη

12/2001



κι αν εφυγες
και πηγες
μεσα απο τα μονοπατια
σ αλλες οχθες
καταραμενη αιμομικτη βασσιλισσα
παρα το βρωμερο κρασι που ηπιες
παντα γυναικα θασαι...
ετοιμη

31/12/2011









οταν γυρισες
δεν ησουν εσυ
κι οταν γυρισες
δεν ησουν τοσο νεα

οταν με κυτταξες
δεν ηταν τα ματια σου ιδια
κι εφερες την θλιψη
των χρονων που φυγαν

12/2011

Η ξανθια μου απο αλαβαστρο

φτιαγμενη

με ρωγες σαν κερασια

με κορμι που η αναγεννηση

ζηλευει

με χρωμα ασπρο δερμα

φιλντισι

με το χνουδι της χαμηλα

υμνος για γλωσσα ποιητη

κοκκινισμενη ελαφρα

απο τον ποθο που αναδιδει

περιμενει την εξαισια λεπιδα

να την ανοιξει

για μια φορα

μοναχα

ζεστος αερας λαβα 

τα σωθικα της

καθως πεφτει η βουρδουλια

αναμεσα της

κι ειναι νεκρη πια

σαν ονειρο

8-2011

Ο χορος, αργος ρυθμος,

στο μπαρ

με φυσσαρμονικα με ντραμς

πεταει τον ερωτα

στην οπτασια

και σερνεται η μουσικη

ανακατεμενη με ουισκι

με τσιγαρο με καπνο

αποζητα ξανα την ευχαριστηση

σαν πουλι με παφλαζοντα φτερα

και σερνεται η μουσικη,

θελω ενα ποτο ακομα

μου χρωστας ενα ποτο

και σερνεται η μουσικη

με ηχο καθετο στο ρυθμο

και τα φτερα παφλαζουν

απο καλλιτεχνη χερια

που απαλα με κυριευει

Μπορω να τα σβυσω ολα

και ν αρχισω ξανα

και σερνεται η μουσικη

αργο μπλουζ με καθετο ρυθμο

δεν αποδιδεται μου φευγει

κι εκει στην αγαπη της

πηρα θανατο

και σερνεται η μουσικη

πεσμενη στο πατωμα

του μπαρ

ανακατεμενη με ρουμι και τεκιλα
 
 
8-2011

ΝΑΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ

Υπαρχει χρονος

ειπε ο χορευτης

κι εμεινε σαν αγαλμα

περιμενοντας να περασει

η στιγμη

η στιγμη ομως παρατεινε

την διαρκεια της

φανηκε στο χορευτη

αιωνας

σκεφτοταν την επομενη του

κινηση

ομως η στιγμη δεν περναε

και ο χορευτης κουραστηκε

κι ηθελε να πεσει

μα η στιγμη ηταν εκει

κι θεατες αφωνοι

κι εμειναν ολοι αγαλματα

η στιγμη δεν ειχε χρονο

κι ο χορευτης εμεινε

φιγουρα αιωνια μετο ποδι σηκωμενο

πιρουετα

2-8-2011

Στη Θερμη μεσα ηταν

και εγω στο ραγισμα

του βραχου π αφηνε φως εικονας

μ απαλενιο βελουδινο χρωμα

ατσαλακωτη

και ροδια τα στηθη

τους γοφους πεταχτους

τα μαλια στο πλαι γερμενα

...περιμενε τον εωσφορο της

κι εγω μεσα απο το ραγισμα του χρονου

την κυτταγα

να χορτασω τα δακρυα της

να δω το χαλασμα της

το τρεμουλο του σωματος ν απολαυσω

και τις παρθενικες κραυγες ομου



7-2011

Ατελεσφορα

Σημερα παιζουν
μουσικες πληγωμενες
για την ανανδρια
σημερα δολοφονησαν τον Ουρανο
σημερα εσκισαν τις Τραγωδιες
σημερα πληγωσαν τον Ομηρο
σημερα πηραν τον Σωκρατη
τους Θεους πηραν σημερα
κι εγω κυττουσα
απεναντι την Ιωνια
την Ιωνια μου
να μου γελα σαν Θεα
κατακτημενη απο σκαρτες φυλες
ναι σημερα υποκλιθηκα απελπισμενος
στους ΟΥΝΟΥΣ
Οι Μαραθωνες μου σιωπησαν σημερα

2010    αναθεωρ. 6/2011





Μουσεια
σπαρμενα στις ψυχες των φυλων
Ελληνικα Μουσεια ταξιδευστε
με μαρμαρα λευκα
σκαλιστα
γεματα ψυχη
μ αμφορεις και σαρισσες
ματωμενα απο την ΙΣΤΟΡΙΑ
Συνθεστε Παρθενωνες
περα ως περα περα
κιε στα ανθρωπων πνευμα
σταματειστε

2010 αναθ. 6/2011




Στ ομορφο χωραφι
ασπροπουλι
μεστ αγρολουλουδα
μυριζε χυμους αρχαιους
αρμονια
κατω απτο αιμα σου
τ αγαπησα
λατρεψα τις ποτισμενες
λασπη πετρες
πληγες της γης μου
αιωνιες
γεματη κοκκαλα ιερα
που λιπασμα την γεμισαν
να φυτρωσουν ριζες ελιας
π ανθιζει με την παρουσια σου
Ελλαδα,

2010 Αναθ. 6/20011




Οι χαλασμενοι δισκοι παιζουν
τα παλια μας
κι ηταν σφαιρες το πουλι
π αστραψε στη μορφη μας
καταχειμωνα
στις παλιες τις συνοικιες
κρεμονται τα κεραμιδια
σαν αγαπες περιττες
γερνουν οι γατες
στα σοκακια
και θρυμματιζουν τις μερες
σε κομματια αιχμηρα
κι ειναι αντιδωρο
λευκο φουστανι γεμισμενο
απλωμενο
στα σοκακια στις παλιες τις συνοικιες

4/2011



αναρωτιεσαι γιατι ειναι εδω
τα σταχυα
περιμενουν τον ανεμο να τ αγγιξει
Σωριασου πριν ελθει
ο ανεμος
ν αγγιξει κι εσενα
γινε  σταχυ
4/2011


Βυθισμενος στης intel
τον μικροκοσμο
εχασα τον κοσμο μου
κι εγινα μια πληροφορια
που ψαχνει αλλη πληροφορια
να συνδιαστει
να βγαλει πτωματα
νεκρους ηρωες
στοχευοντας με laser
τον καταραμενο κοσμο
των ψυχοπαθων
με την ελπιδα λυγισμενη
την αγαπη σκοτωμενη
εριξα τις σταγονες απο ιδρωτα
και πατωντας τες εφυγα

3/2011



το κοριτσι στο μπαρ
το παληο
σερβιρει καρδιες
σε εραστες
καρδιες μεθυσμενες
απο επιθυμιες μυστικες
που σταζουν αιμα και φωτια
το κοριτσι στο μπαρ
το παληο
ζωη σκορπα με
καματο που δεν αξιζει
σερβιρει θερια
σε μεθυσμενους
που ozουν ουρα και κρασι
το κοριτσι στο μπαρ
το παληο
ιστοριες ακουει
ξεπεσμου
με μυρουδιες
αναμεικτες
με θλιψη
το κοριτσι στο μπαρ
το παληο
φευγει το βραδυ
αναμεσα απο
σκορπια πτωματα
και τις γερασμενες
πτερουγες
γερακιων
το κοριτσι στο μπαρ
το παληο

Απριλης 2011